Het begon met Frizzle Sizzle…

In mijn werk heb ik vaak de meest leuke gesprekken met mensen die ik helemaal niet ken. Het zijn vaak klanten van mijn klanten of medewerkers van het bedrijf waar ik voor werk. Ik stel hen vragen om zo verhalen te kunnen schrijven, want dat is immers een belangrijk onderdeel van mijn werk; storytelling. Een goed verhaal verkoopt!

Het grappige is dat ik dit eigenlijk al deed toen ik een jaar of 10-11 was en op de lagere school zat. Ik was fan van Frizzle Sizzle. Wie kent ze niet (iets met een generatiekloof 😉), een meidengroep die op hun blote voeten🦶🏻deelnam aan het Eurovisie Songfestival. 

Net als mijn vriendinnen las ik in die tijd de Hitkrant, haalde ik elke week de Top-40 (afgedrukt op A4-formaat) bij de lokale platenzaak en schreef ik songteksten in een schriftje zodat ik mijn favoriete liedjes mee kon zingen. 

Maar wat ik ook deed was de meiden van Frizzle Sizzle interviewen. Best bijzonder nu ik er zo aan terugdenk. Ik stuurde hen brieven (per post…) en vroeg hen of ik ze mocht bellen voor een interview. Van alle vier kreeg ik post terug en uiteindelijk heb ik hen alle vier afzonderlijk telefonisch geïnterviewd. Ik bereidde die gesprekken goed voor, deed vooraf onderzoek en had alle vragen opgeschreven en geoefend.

De meiden van Frizzle Sizzle gaven enthousiast antwoord op al mijn vragen en vertelden mij alles wat ik wilde weten. Als snotneus die ik toen was, kreeg ik dat toch maar mooi voor elkaar. 

Zo zie je maar hoe sommige dingen er al op jonge leeftijd in zitten. Fan van Frizzle Sizzle ben ik al lang niet meer, ze bestaan ook al lang niet meer. Maar ik kan de liedjes nog steeds van begin tot eind meezingen (guilty pleasure).

Weten hoe dat klonk in 1986 🎶: https://www.youtube.com/watch?v=jdIpjr0wqCk